Prema upitniku, od 118 ustanova koje su odgovorile, rampu ima 81 ustanova. Međutim, nisu sve rampe napravljene u skladu sa Pravilnikom, tj. u četiri od pet anketirana grada. Uz to, neke ustanove nisu upoznate sa odredbama Pravilnika što se može zaključiti iz dobijenih odgovora.
Što se tiče širine vrata, tu je bilo pridržavanja odredbama Pravilnika; pri tom mali broj objekata ima automatsko otvaranje vrata sa odgovarajućim pešačkim platoom ispred vrata. Postojanje zaštitnih rukohvata se obično vezuje za postojanje gelendera na stepenicama u unutrašnjosti objekata.
Vertikalno kretanje po objektu je omogućeno samo u objektima koji imaju lift, dok podaci o dimenzijama kabine lifta i dostupnost komandi na kontrolnoj tabli ne postoje. Slično tome, nema ni podataka o širini hodnika.
Šalter odgovarajuće visine za pružanje usluga ima samo mali broj ustanova. Na žalost dešava se da je u tim objektima ulaz nepristupačan tako da se do šaltera uopšte ne može doći. Isto tako, one ustanove koje imaju odgovarajuću rampu nemaju odgovarajuće šaltere.
Toalete koji su konstruisani za osobe sa invaliditetom imaju samo 17 ustanova i to uglavnom u oblasti zdravstvene zaštite, jedna za socijalnu zaštitu i manji broj obrazovnih ustanova. Ipak ovde je napravljen pomak u odnosu na prošlu godinu i to uglavnom na novoizgrađenim tj. rekonstruisanim objektima.
Korisnička signalizacija za osobe oštećenog vida i sluha od 118 objekata u 5 anketiranih gradova postoji u ukupno 10 ustanova. Ipak, u odnosu na prethodnu godinu, povećan je broj osoba zaduženih za asistenciju osoba sa invaliditetom: u odnosu na 16 ustanova prethodne godine, sada ih ima 60; a njih 13 zna gestovni govor. Informacijsko-komunikacijski sistemi postoje u 38 ustanova a u nekima navode postojanje centara za telefonski poziv, telefona i Internet prezentacija.
Ove godine je poseban naglasak u istraživanju primene zakona bio stavljen na obrazovne ustanove, te su sve škole i visokoškolske ustanove bile anketirane. Da ukratko ilustrujemo, samo jedna od 38 osnovnih škola u Novom Sadu ispunjava sve zakonske kriterijume za pristupačnost objekta; samo 4 od 22 osnovne škole imaju rampu za pristup objektu od kojih jedna ne odgovara propisanim tehničkim karakteristikama. U ostala tri grada situacija je uglavnom ista.